Bangkok 2010

Toch maar weer eens even mijn oude weblog van stal gehaald en maar weer eens een poging doen iedereen op de hoogte te houden!

Voor degene die het gemist hebben (hoe dat mogelijk is, geen idee, roep eal weken dat ik naar Thailand ga)..

IK ZIT IN THAILAND!

In Bangkok, Koh San Road wel te verstaan, sinds zondagochtend 9 uur in de ochtend plaatselijke tijd.

Na een redelijk flitsende vlucht van bijna 11 uur vanaf Schiphol ben ik hier aangekomen.

De vlucht opzich was weer een belevenis opzich.
Vrij veel turbulentie onderweg gehad, net elke keer als ik in slaap dreigde te vallen, dus heel veel slaap heb ik niet gehad zeg maar.

Had leuke (ahum) buren.
Waren helaas geen raamplekken meer, dus werd ik in het midden gezet tussen een erg kneuterig verzamelend echtpaar en een of andere enge dikke engelsman.
De man rook niet heel erg fris, moest uitgebreid zitten, dus zat ik heel erg in de verdrukking.
Volgende keer neem ik een knijpertje mee!
Het echtpaar aan de andere kant was bijna te grappig voor woorden.
ALLES wat maar mee kon vanuit het vliegtuig werd in de handbagage gestopt, de slofjes uit het vliegtuig, het plastic bestek dat niet gebruikt werd, de cakjes in verpakking, de tissues, schoonmaakdoekjes, benoem het maar en het paste in de bagage bij ze.
Gra[[ig, ik vraag me dan altijd af, waarvoor heb je dat in hemelsnaam nodig???

Ik vloog met ChinaAirlines, opzich prima, maar wel lachwekkend hoe dat chinezen-engels is.
Ze klagen altijd over het steenkolen-engels van de nederlanders, maar dit was weer te grappig voor woorden.
Helemaal toen de piloot ging vertellen wat en hoe.. Het thais/chinees waren hele lange verhalen, het engelse stukje was 4 zinnen en ik kon er niets aan doen, moest er ernstig om lachen.

Dat de uitspraak en taal belangrijk is kwam ik achter bij het bestellen van een Diet Coke.
Niets wereldschokkends, kreeg een beker cola, met ijsklontjes en een roerstokje.
Daar had eigenlijk al een lampje moeten gaan branden bij me....
Ik was al druk in m'n boek verzonken, pak m'n beker in al mijn onschuld, neem een paar flinke teugen (dorst!!) en oeps...
Dat was wel hele vreemde cola??
Wat bleek, ik had wiskey met cola gekregen.
Gosh, zag ik er zo alcoholistisch uit?
Heb de keer erop alleen nog maar water besteld!

Aangekomen op Bangkok Airport de gebruikelijke lange wachtrij voor je een visum krijgt voor 30 dagen.
Hoort erbij, kan dan wel zuchten en steunen, maar mezelf kennende gaat dat tegen me werken.
Wonder boven wonder kwam ik een keer door de douane zonder gemorrel, zonder dat ik boos hoefde te kijken en zonder dat er ergens weer eens iets niet klopte (ligt altijd aan een ander, noooooit aan mij)

En toen...
Ik had weer heel dapper alleen een ticket bestelt, zonder wat dan ook, en in NL had ik daar voor vertrek toch al lichtelijk buikpijn van.
Hoe kom je op de plek waar je wezen moet? En waar ga je overnachten?

Stress voor niks, had vrij snel een bus gevonden naar Koh San Road (the place to be hier voor backpackers)
3 kwartier later aangekomen en tja, dan opzoek naar een kamer, voor niet teveel geld en niet teveel in de herrie.
Rondlopen in de warmte, t was al 27 graden, met je spijkerbroek aan, plak plak.
Daarbij m'n rugzak op m'n rug, handbagage bij me.
Drama!
Snel de 7-11 in voor wat water, buitengekomen scheurt m'n plastic tasje en stuitert m'n waterfles al door de straat.
Gosh, kan het eens gewoon gaan?
Eerst eens even mijn rugzak op de grond gezet, ik er op gaan zitten en maar eens rustig tot mezelf komen en de fles water leeggetankt.
En weer opzoek naar een kamer.

Heb een erg oke kamer gevonden in Rambuttri Village (google maar)
Vlak naast Koh San Road.
Simpele kamer, met warm water, een goed bed en airco.
De airco heeft echter 3 standen:
1: Standje bevries en vasthouden aan het bed anders wapper je er uit
2: Standje koud en flink wat wapperende dekens
3: Standje uit en stilliggen op bed anders zweet je je gek.
Beetje schipperen gedurende de nacht, eerst kamer verbouwen zodat het bed niet teveel onder de airco staat en dan af en toe aan en uit doen.

Het eten hier is weer oke, zoals ik wel verwacht had.
Heerlijk op straat fruitshakes kopen, de andere etenswaren laat ik aan me voorbij gaan vooralsnog.
Heb beetje teveel last van een jetlag, dus doe nog maar rustig aan met eten, drink wel keurig heel veel.

Het verkeer hier is hel.
Klaag ik af en toe over het Amsterdamse verkeer, dat is echt peanuts vergeleken bij dit!
Overal komen ze vandaan lijkt wel, en ze rijden ook nog eens aan de verkeerde kant, en somehow kan ik me daar niet helemaal op gezet krijgen.
Heb zondagavond op een gegeven moment 15 minuten er over gedaan een kruispunt over te steken, waar een groen voetgangerslicht was, maar dat niet wordt gebruikt door bussen, taxi's, tuktuk's, motoren, scooters en wat er nog meer rijdt.
Op een gegeven moment werd ik aan de hand genomen (aaah, genant!!) door een Thais vrouwtje dat me naar de overkant heeft gebracht.
Het leuke was, toen ik eindelijk aan de overkant was, bedacht ik me, hoe nu weer als ik terug moet?
Heb daar een hele goeie manier op bedacht inmiddels, gewoon 3/4 blokken omlopen zodat je op een rustig plekje met liefst eenrichtingsverkeer over kan steken.
Held op sokken, ik weet het...

Maandag was ik opweg naar Grand Palace en Wat Pho, alleen op mijn weg ernaartoe, kwam ik een vriendelijke man tegen (ja ja, dat denk ik nu niet meer)
Grand Palace is gesloten, bla bla, kan niet, maandag, nog meer bla, kan je beter zus en zo doen.
Ik ben er gewoon gruwlijk met open ogen ingetrapt!!
Dus een alternatief plan bedacht, twee Tempels bezocht en daarna de tuktuk een gunst gedaan een brandstofcoupon op te pikken ergens.
Klaar, voor nog geen euro weer 4 uur onderweg geweest.

Was wel grappig, bij de eerste tempel komt dit groentje aan, en krijg vanuit het niets ineens een vogelkooitje met 3 musjes in mijn handen gedrukt.
Huh??
Moest ik voor de Budha loslaten, gaf me geluk.
Prima, kost je 100 bath.
Dacht ik dus niet, ga geen volgeltjes voor 100 bath loslaten die ze later weer vangen.
Ben tot veel in staat, maar zo ga ik echt geen thaise mensen sponsoren hoor!
Vrouwtje over de huppel, ik moest en zou het doen voor haar.
Niet, dat krijg je eigenwijsje ik niet aan het verstand, dus ik weggelopen.
Nu zou ik heel mijn leven geen geluk meer hebben.
Tja, dat zien we dan wel weer!

Vannacht slecht geslapen vanwege de jetlag, was de hele nacht wakker, geloof dat ik tegen 4.00 in slaap gevallen ben.
Zit nog erg in het Nederlandse ritme.
Vanmorgen wel om 9 uur de wekker af laten gaan en mezelf tot wat gezet.

Ben naar Grand Palace gelopen, is een kwartiertje hier vandaan.
De zon scheen al optijd, dus was best warm te lopen, maar ook wel weer een avontuur opzich.
Onderweg er naartoe, verschillende keren aangesproken, Grand palace is gesloten, Wat Pho is gesloten, is pas om 14 uur open, kan je eerst met Tuktuk (jahaaa...)
Oftewel, de ideale manier om hier toeristen in verwarring te brengen is ze zeggen dat iets gesloten is, en dan de andere kant op sturen of met een Tuktuk mee te sturen.
Staat achteraf gezien ook in de Lonely Planet, maarjah, die las ik gisteravond dus pas.

Stug doorgezet wat ik wilde en tadaa, I did it!

Grand Palace erg indrukwekkend, veel goud en blingbling, leuk om eens te zien, maar was iets handiger geweest als ik me misschien nog wat had verdiept in de geschiedenis van alles.

Daarna naar Wat Pho gegaan, en hier erg lang rondgekeken.
Het was er erg rustig, niet zoals bij Grand Palace waar het erg druk was.
Heb veel en ook mooie foto's kunnen maken hier.
Erna rustig weer richting het hotel gehobbelt, even gedouched (ik was doorweekt!) en weer de straat op gegaan hier