Regenachtig Lanta

Welja, kom ik hier op Lanta aan, regent het gewoon!
Nu weet ik dat jullie alemaal problemen hebben met sneeuw en kou, maar dit was niet echt mijn planning!

Dacht hier op het eiland beetje in de zon te gaan ligen bakken, cocktailtjes (buckets) drinken en lekker brui terug te komen...
NOT!

Niet dat ik me nu niet vermaak hoor, prima te doen, tis alleen wat minder om nu op mijn fietsje te springen en een beetje rond te toeren!

Ben eergisteren vanuit Bangkok vertrokken deze kant op.
De reis opzich ging redelijk prima!

Mijn trein zou om 5 uur vertrekken, en de dame van het ticketbureau had gezegd dat ik optijd vanaf Khao San Road moest vertrekken ivm het verkeer.
Dus backpack op mijn rug, en opzoek naar een taxi/tuktuk om 15.45.
Tijd zat!
Eerst wilde de taxi me niet meenemen omdat ik er op stond om met de taximeter aan te willen die kant op.
Na veel gemorrel en gedoe een tuktuk zover gekregen me voor een redelijke prijs die kant op te rijden.

Ik vroeg nog, hoelang gaat het duren, trein vertrekt om 17u.
Geen probleem, een hoop glimlachen.
Neehee, dat vroeg ik niet, HOELANG?
No ploblem miss, is okay..
Tja, dat wilde ik nogsteeds niet horen.
Uiteindelijk begreep de chauffeur me met handen en voeten, fifty minutes.
Ai, das wel een lange rit in de tuktuk, en met wat tegenziten van het verkeer, hopen dat het lukken gaat.
Dus in de tuktuk gestapt, en off we go.
Ik had weer een voortvarende chauffeur die af en toe dingen deed waarvan ik dacht moet dit nou echt?
Maargoed, moest toch naar het station.
15 (!) minuten later was ik op het station.
Geloof dat Fifty en fifteen hetzelfde is.
Deed me denken aan een gevalletje van toen ik puber was, in duitsland broodjes bestelde bij de bakker, ik vroeg 15 en toen dachten ze ook dat ik 50 zei.
Sinds die tijd weiger ik ook nog duits te praten.
Mooi gevalletje spraakverwarring weer.

Het treinstation was prima te doen, druk, veel mensen, vriendelijk personeel die me meteen naar het goeie perron stuurde en vertelde dat ik 20 minuten vooraf de trein in kwam.
Veel diesellucht, dus eerst maar weer even het station uitgelopen, maar dan kom je in de benzinedampen.
Wat nu beter was geweest weet ik nogsteeds niet.

Tegen kwart voor 5 ik naar de trein gehuppelt met mn rugzak op, en kwam bij de goede wagen terecht (hoopte ik)
Ik erin gestapt, kom in de wagon, en zag ook al vrij snel mijn stoelnummer.
Om me heen alleen maar Thai, had op z'n minst wel een paar backpackers verwacht, ik dacht gezellig, kan je tenminste nog wat ouwehoeren.
Niet dus.
Met moeite ergens m'n backpack kwijtgeraakt en op mijn plek gaan ziten.

Eerst maar eens in het engels gevraagd aan de dame voor me of het klopte.
Moeilijk gezicht, hoop glimlachen.
Hmm, dat werkte niet.
De buren naast ons keken meteen schichtig de andere kant op, dus mijn treinticket tevoorschijn getovert.
Nog een keer proberen, this okay? En maar wijzen naar mijn ticket en waar ik zat.
Hoop paniek bij het vrouwtje voor me, bleef maar wijzen naar boven.
Jaja, ik snap dat ik het bovenste bed heb straks, maar is dit de juiste plek?
Nog een keer veel gewijs naar boven.
Ze was denk ik bang dat ik haar benedenplekje in wilde pikken!
Ging er vanuit met al haar gewijs dat het dus wel klopte dat ik op de goede plek zat.

Opzich was ik niet heel blij met onze plek.
We zaten meteen naast de schuifdeur naar het harmonicading (wat er van over was, wat flarden doek was 't) en de schuifdeur ging niet automatisch weer dicht.
Dus veel herrie en treindampen kwamen steeds binnen.
Maar weer opstaan en deur dichtschuiven, alleen ben ik daar op den duur maar mee opgehouden.
Om de 5 minuten kwam er weer iemand binneschuiven, met eten, rijst, koekjes, sapjes, fruit, en dan weer een ander met weer ander eten, en nog een en nog een.
Was aan het begin aan het tellen, maar daar ben ik maar mee opgehouden.

Was bijzonder om nog een stukje in het licht te reizen.
Hoeveel mensen daar in armoedige huisjes/hutjes/hoe je het noemen wilt naast het spoor.
ZOnder enige bescherming of hekken.
Kindjes op het spoor, honden op het spoor, mensen op scooters op het spoor.
Heel vreemde gewaarwording.

Rond een uur of 7 was het inmiddels al goed donker buiten, weinig meer te zien, en ik was ook helemaal verdiept in mijn boek, kwam er een mannetje van het treingagentschap langs om alle bedden klaar te maken.
Ai, dat was wel erg vroeg dacht ik nog.
De dame met wie ik zat, schoof meteen haar gordijntjes dicht en weg was ze.
De overburen hetzelfde en terwijl ik nog wat schaapachtig om me heen stond te kijken zag ik dat iedereen meteen ging slapen.
Wat vroeg!!!!
Dat was toch ook wat.
Dus ik omhoog geklautert, me geinstalleerd voor zover het kon en maar met gordijn open verder gelezen.
Zag ik tenminste nog een klein beetje wat er om me heen gebeurde.

Maarja, boek was uit, en wat moest ik toen?
Dus ach, ik had al zoveel slaap gemist, ik dacht doe mijn iPodje in en ga ook maar alvast wat proberen te slapen.

ben blij dat ik maar een ukje ben, want veel ruimte was er niet echt om goed te ligen.
Daarbij, de trein schudde enorm, en ik was elke keer bang dat ik eruit zou rollen.
Maar op mijn rug slapen kan ik niet, dus heb wat gedraaid en gedaan, om toch iets te kunnen slapen en vooral NIET van dat bed te denderen.

Op een gegeven moment had ik alleen zoiets van het wordt wel erg nat hier naast mijn hoofd bij het gordijn.
Wat bleek, het regende, en de deur stond open en aangezien de harmonica alleen nog wat stof aan flarden was, regende het erbij in.
Moeilijk weer uit dat bed gekropen, deur weer dicht en take 2.
Geloof dat de onderbuurvrouw er ook last van had, zij is er ook nog 2 keer uitgestapt om de deur dicht te doen, en de overburen ook omdat het ook wel veel lawaai gaf.

Na een wat moeizame nacht van slapen, draaien, wakker zijn en muziek luisteren kwam er rond 6 uur een door de wagon heen tetteren met een plek waar we waren.
De eerste mensen gingen eruit, werden al wat bedden opgeklapt.
Ik had zoiets van ik ben er pas over 2 uur, ik blijf nog heel even ligen.
Alleen was een van de buren wakker, en die ging ligen fluiten in zijn bed en zingen.
Grrr, irritant!

Om 7 uur werden alle bedden opgeklapt en had ik zoiets van nog 1 uur (de rit zou 15 uur duren) en dan hop ik in Trang het station op.
Niet dus.
15 uur werd 16 uur... en 17 uur, zelfs 18 uur!
Op een gegeven moment wist ik echt niet waar we waren en dus in handen en voetentaal proberen duidelijk te krijgen, waar zijn we?
Hoeveel haltes nog voor we in Trang zijn?
Wederom veel geglimlach, yes yes, en okay.
Maar duidelijk kreeg ik het niet.

Na uiteindelijk 18,5 uur waren we dan eindelijk in Trang!
Toen ik net in de trein stapte in Bangkok, dacht ik nog, ik en treinen is vaak geen goede combinatie.
Meestal heb ik vertraging, omleidingen, valt er weer iets uit, dus ja.
Maar, komop, dit is Bangkok, dit kan toch wel eens goed gaan?
DUS!
Moet ik er nog meer op zegen?
Ik en treinen is geen goede combinatie!

Maar ach, afterall, het was wel een hele leuke ervaring weer.
Moest op een gegeven moment van alles ernstig lachen en werd er melig van.
Weer echt iets voor mij al zeg ik het zelf.
En toch liever dan zolang in de trein dan een nachtbus te hebben genomen vanuit Bangkok!

In trang meteen de eerste de beste dame aangeschoten met een bord van mini-bustickets.
Goeie prijs, hoppa, boeken maar, ik ben er klaar mee, ik wil naar Lanta!
(de bedoeling was dat ik rond 11 in lanta zou zijn, uiteindelijk was ik om 11.30 pas in Trang)

Ik had al minibus ervaring van de vorige keer, dat scheelde enorm.
Ik wist dus dat we als de bus vol zou zijn, eerst nog overal dingen op zouden gaan halen en dan pas naar Lanta zelf zouden gaan.
En zowaar, ik had nog gelijk ook!
Dus ipv 2 uur duurde het bijna 3 uur voor we er waren.
Ach, wat maakt het uit, ik was onderweg toch?

Onderweg begon het ineens heel erg hard te regenen.
En ik zat al te denken dat mijn backpack op het dak lag, en ik had er geen hoes omheen.
Al helemaal in gedachten wat ik zou doen als ik in lanta zou zijn, stopte de chauffeur ineens bij een shop aan de kant van de weg.
Ik dacht nog die is spullen halen voor Lanta, maar ineens kwam hij de shop uit met een groot zeil.
Had ie gekocht om de spullen op het dak te beschermen.
Dat was dan toch weer netjes.

Verder laat ik me niet uit over onze kamikza-chauffeur.
Ben blij dat ik rijervaring uit Egypte heb, dus je ogen dichtdoen en laat het maar over je heenkomen.
Het was trouwens erg fijn, volgepakt busje, met airco, alleen de airco stond uit.
Je kan al raden hoe warm het werd.

Bij de eerste ferry aangekomen dus de auto tijdens de oversteek uitgesprongen, en toen we er weer in kwamen, zowaar.. AIRCO!
Had hij m voor het laatste stukje (20 minuten ofzo) nog even aangezet.
Toch aardig van hem...

In Lanta aangekomen had ik al met de chauffeur geregeld dat hij me meteen in Ban Saladan uit zou zeten, ook waar ik wezen moest.
Prima geregeld, dus om 3 uur stond ik voor de duikshop, die gesloten was!
Mark was onderweg op de boot met klanten en Mattijs was andere dingen aan het doen.
Maar gauw wat gegeten in het restaurant naast de shop (toch handig als je de weg al kent) en gewacht tot Mark er was.

Na wat wachten kwam hij aan met klanten en toen zij alles geregeld hadden spullen in de auto gegooit en opzoek naar een huisje.
Heb een heel leuk bungalowtje, omringt met allemaal planten, boompjes, bloemen en weet ik wat.
Ongeveer 3 minuten lopen vanaf het strand, voor geen 10 euro per nacht.
met koelkast, ventilator en.. warm water!
Daar ben ik dan toch wel blij mee om eerlijk te zijn.
Staan 2 bedden in, dus als ik het ene bed zat ben, hop ik zo over naar het andere bed!
Prima voor elkaar, niets meer aan doen zeg ik!

Er zit alleen 1 nadeel aan het huisje, er is geen musquitonet, dus zit nu al onder de bulten.
Ondanks de Deet.
Klein detail die ik niet kon weglaten ;-)

Gisteravond weer mijn favoriete gerecht hier gegeten, chicken with cashewnuts en fried rice!
Prima, kom weer in mijn element.
Vanmorgen heerlijk ontbijt gehad met allemaal fruit en yoghurt en mangojuice.
Geloof dat ik het wel weer oke ga vinden allemaal!

Morgen ga ik misschienb duiken, hangt er vanaf of er een boot vol gekregen kan worden.
Anders overmorgen wel weer, ik zie het wel!
Vermaak me wel.

Heb namelijk al een fiets (geregeld door Mark, die zet me niet zoals 2 jaar geleden weer op een scooter)
Wat wil ik nog meer?
Euhm, een hangmat moet nog geregeld worden, dan is de pret compleet!

En zon, de regen is genoeg geweest.
Nu ben ik er en kan het feest beginnen!

Voor nu weer genoeg verhaal, hopelijk kan ik vrij snel een verhaal schrijven over Manta's (er zitten 5 bij Hin Daeng), de whaleshark (een kleintje, maar 4m) en de blacktipsharks...

Oftewel, tot bubbels 8)