Gemengde gevoelens...

Goh..
Nog een paar dagen en dan een compleet ander leven.
Het voelt raar, onwerkelijk.
Weet opzich niet wat ik verwachten kan, het is spannend.

Heb de laatste week heel dubbel beleefd.
Aan de ene kant blij, het is bijna zover!
Aan de andere kant raar, afscheid nemen, mn huisje ontruimen, koffers inpakken, katten die opgehaald zijn..

Maandag had ik een late dienst nog op het werk.
De afgelopen week nog mijn EVV-kids stuk voor stuk gezien en afscheid van kunnen nemen.
De laatste dienst was gelukkig erg rustig!
Heb dan ook prettig gewerkt met 2 oude mutsen (;-) sorry Bonita en Margriet)
Helemaal zoals ik het niet gewend ben! Meestal werk ik met de wat jongere collega's, maar dit was opzeker leuk!
Wat wel jammer was dat we geen Grey's Anatomy gekeken hebben, omdat beide niet wisten wat dat was.
Dus bij deze vraag ik dringend mijn collega's om de collega's die het niet kennen en kijken, toch zover te krijgen dat ze ook op maandag kwijlend voor de tv liggen naar McDreamy te kijken... Dan kunnen jullie me namelijk over een half jaar helemaal bijpraten!
Na de late dienst afgelost door de nachtdienst, wederom twee oude mutsen (tja Franca en Yvon, ook jullie horen daarbij)
Goed om afscheid te nemen vanaf de afdeling zo, was een goeie afsluiting!.

Gisteren nog de bijscholingsdag en daarna de afscheidsborrel van het werk.
De bijscholing had ik als een berg tegenop gezien, die presentatie die ik ging doen zat me zo enorm dwars, dat ik de nacht ervoor nauwlijks geslapen had.
Maar het ging goed... geloof ik. Tenminste, anderen vonden dat ik het goed deed, pietje precies ik dacht daar even anders over.
Na de bijscholing de borrel met een aantal collega's.
Was fijn dat nog even te doen, even ontspannen kletsen, terwijl ik tegelijkertijd toch ook wel gespannen was.
Heb leuke kadootjes gekregen, heb erg moeten lachen erom!
Ik zal kijken of ik alles heel mee krijg naar Dahab, en dan ga ik zeker foto's ervan maken!
Zal het bewijzen ook dat ik er gek genoeg voor ben om met die rugzak en alles rond te sjokken daar..

Vandaag zijn mijn ouders langs geweest.
Hebben de katten opgehaald, ze gaan een half jaartje logeren bij mijn broer en zijn vriendin. (oh, wat zal ik m'n mannetjes gaan missen)
Toch vreemd, moet je gewoon doei zeggen voor een half jaar tegen je ouders.
Niet dat ik ze nu zo vaak zie, maar toch....
Even snel bellen met een onzinnig verhaal zit er nu niet in.
En an sich, hoe ver is Egypte nou van NL vandaan?
Dus als er wat is, ben ik zo terug.
Maarjah, het is gewoon het idee.
Hoe erg ik ook af en toe mopper dat ik maar hun kleine meisje blijf, toch voelt het raar om zo ver bij mijn ouders vandaan te gaan.

Zondagavond komt mijn broer deze kant op.
En dan 's nachts vertekken we al rond 2.00 uur naar Düsseldorf (lang leve het 2 uur voor vertrek aanwezig moeten zijn op het vliegveld)
Ik vlieg om 6.15 vanaf daar naar München, is ongeveer een uurtje vliegen.
Daar moet ik tot 9.00 wachten tot mijn vliegtuig naar Sharm vertrekt, en dan als het goed is arriveer ik in Sharm rond de 14.00.
Daar nog een uurtje in de taxi naar Dahab, en dan zit in ieder geval het vermoeiendste deel voor dan erop.
Ga eerst daar in standje relax voor een week, en dan weer druk doen..
Voor zover me dat lukt me rustig te houden natuurlijk, ik ken mezelf...

Nog 1 ding...

Iedereen dankjewel voor de kadootjes, kaartjes, smsjes en lieve woorden de afgelopen tijd!
(en bedoel nu niet alleen mijn collega's hoor)
Het doet me goed om te merken dat iedereen zo meeleeft met me!

Tot bubbels vanuit Egypte! 8)