Flippers...

Vanuit een warm en kleverig, plakkerig en broeierig Dahab maar weer een berichtje!
Het is nogsteeds warm hier, hoe knullig dit ook is om te horen voor degene in NL, die in de regen en kou zitten (kreeg zelfs als een mailtje dat iemand zijn verwarming aangezet had...)
Ik ben enorm blij met een airco op 25 graden, jullie blij met een verwarming op 21 graden.
Ach, verschil moet er zijn.
Het is absoluut lekker hoor, de warmte, maar als het 's nachts af zou koelen zou wel prettig zijn.
Maar ik klaag verder niet, wist het vantevoren!

Vandaag heb ik een dagje relaxed doen.
Ben aardig aan mijn tax wat betreft moe zijn, en dat had Andy gisteren door.
Dus na 14 dagen eindelijk een dag uitslapen.
Vanmorgen lekker nog even gelezen in bed, uitslapen was het niet echt, elke dag om 7 uur op, maakt toch dat je op je vrije dag ook vroeg wakker bent.
Daarna heerlijk gedouched en mijn haar eens uitgespoeld met flessenwater.
Dat half zoet/zoute water uit de douche doet me weinig goed.
Dus nu voelt het even lekker weer.
Zit nu in het internetcafe wat mailtjes te lezen, mijn log natuurlijk bijhouden en dan denk ik dat ik vanmiddag nog maar een uurtje ga bijslapen.
En natuurlijk, het een en ander aan de studie doen.
Kan hier toch vrij weinig doen verder, dus dat is wel prima.

De 11e was hier trouwens een bekende DJ; Marco V.
Helaas moest ikd e volgende dag al erg vroeg mijn bed uit, anders was ik er wel even naartoe geweest.
Olav heeft nog een interview gehad met hem.
Het is namelijk voor het eerst dat er een bekende internationale DJ hier in Dahab draaide.
Ik kon 's avonds in mijn bed wel meegenieten van de muziek.
Heerlijk, toch een beetje mijn muziek wel, ookal is hij niet helemaal mijn smaak wat betreft muziek.
Maar heb hem in NL ookw el eens zien/horen draaien, dus was wel leuk.
Volgende keer (als die komt natuurlijk) met een bekende DJ, probeer ik er toch wel bij te zijn.

Zaterdag ben ik eindelijk weer eens op een boottrip geweest.
Heerlijk, een dag lang geen zand wat overal in je pak, schoentjes of wat ook schuurt!
We zijn naar Gabr el Bint gevaren.
Dat is niet zo ver vanaf Dahab, een stukje terug richting Sharm zeg maar.
Twee heerlijke duiken gemaakt daar.
Het was vooral ook lekker, omdat het er verre van druk was.
Op de eerste duikplek waren wij de enige boot, en op de tweede waren we de derde boot toen we aankwamen, maar toen we uiteindelijk na de lunch het water ingingen waren de andere 2 boten al klaar met duiken.
Dus geen druk toursime onder water, maar lekker ongerept rondkijken en zwemmen.
Nou valt het helemaal erg mee met de drukte onderwater vind ik op het moment.
Soms als je op een duikplek aankomt, dan staan er zoveel jeeps en pickups, dat je een file onderwater verwacht, maar dat is heel niet het geval.

Maargoed, de boottrip.
Het was een vrij grote boot, allemaal heel ruim en netjes opgezet.
Toen we de boot opstapten, vertelde Andy me dat ik het een en ander moest uitzoeken als er een duikongeval zou zijn, of dat we dringend hulp nodig zouden hebben.
Had gelukkig mijn rescuediver-boek bij me, dus kon zo alles doorlezen over noodprocedures, en gericht mijn vragen stellen aan de kapitein.
Dacht ik, want ik kwam bij hem, stelde me netjes voor, wat ik deed, en dat ik een aantal vragen had.
Stel ik ze, krijg ik overal het antwoord op: "Dat hoef je niet te weten, dat regelen wij allemaal wel, komt goed.."
Grr, dat wil ik niet horen, maar kreeg het er niet uit dus.
Toch maar weer naar Andy gegaan, mijn bevindingen vertelt, en hem nog het een en ander gevraagd en uiteindelijk wel het goede antwoord gekregen.

Op de boot verder heerlijk gerelaxed, beetje mijn boeken ingekeken, lekker gekletst met de klanten.
Merk dat je in de loop van de week toch meer contact krijgt, vooral met degene die engels kunnen en durfen spreken.
Ik vertel ook wel elke keer, dat het geen probleem is als ze duits praten tegen me, maar sommige vinden dat kennelijk eng.
Tja, ik reageer terug in het engels, en dat lukt niet alle duitsers even goed.
Maar ze proberen het allemaal wel, en het is gewoon heel leuk allemaal.
Het is af en toe wel net als in het ziekenhuis, heb je net een beetje leuk contact, gaan ze weer weg.
Alleen dat is de vergelijking, verder natuurlijk compleet anders.

Nadat we klaar waren met duiken, teruggevaren naar Dahab.
Op een gegeven moment brult de kapitein DOLFIJNEN!
Euh, waar???
Nou, een eindje verderop voor onze boot.
Wouw, de eerste keer dat ik dolfijnen zag in het wild.
Kan niet echt beschrijven hoe dat voelde, maar als ik eraan terug denk krijg ik nu alweer kippevel.
Eerst zagen we 3, en evenlater bleken er 7 te zijn.
Olav vertelde me later dat dit best uniek is, omdat je meestal niet zoveel tegelijk ziet.
We zijn er naartoe gevaren, hun onderwater natuurlijk, maar nog redelijk ondiep zodat je ze wel kon zien nog.
De kapitein draaide de boot om, en terug varen achter ze aan, elke keer als we dichtbij waren gingen ze onder.
Maar echt, zo ontzettend gaaf om dit ook eens meegemaakt te hebben.
Volgende keer pak ik mijn masker en snorkel en hop ik het water in had ik al bedacht.
Toen we uiteindelijk toch weel koers hadden gezet naar Dahab, kon je nog een lange tijd van achterop de boot zien hoe ze in de verte aan het spelen waren.
Wederom een onvergetelijke gebeurtenis voor mij hier.

Zondag was een echte dag die je als zondag zou doorbrengen...
Niet dus.
We hebben smorgens alle ademautomaten uit elkaar gehaald en alle slangen losgekoppeld, plus schoongemaakt.
Weet inmiddels dondersgoed waar welk slangetje los moet, welke onderdelen je uit elkaar halen kan, waarmee je het schoonmaakt, en hoe smerig het wordt na veelvuldig gebruik in dit zoute water.
Hoe het weer in elkaar te krijgen is wat anders, daar was ik gisteren niet bij.
Maar hele zondag in het klaslokaal gezeten, handen in de azijn en poetsen met een tandenborstel plus weer alles droogmaken, op goeie volgorde krijgen etc.
Het is goed voor de kennis, dat absoluut, laat je ook even weer bedenken hoe goed je je spullen moet onderhouden om te voorkomen dat alles uiteindelijk het niet meer gaat doen.
Nadat we daar een hele dag mee bezig zijn geweest, was er 's avonds een barbeque op de duikschool.
Erg gezellig, maar was inmiddels op standje compleet af, dus ben om 9 uur toch maar op mijn fiets gestapt en met knallende pijn in mijn koppie m'n bed ingerold.

Die fiets, dat is ook weer zo'n leuk verhaal.
De voorvork zit aardig van de los, versnellingen kan ik aan draaien wat ik wil, maar iets doen ho maar. (draadje van de versnelling doet het niet eens, is afgeknapt zoals ik het snel zien kon)
En was nog geen 50m onderweg of ik had het al voor elkaar dat de ketting eraf was gesodemieterd.
Sta je om 7.45 een ketting op je fiets terug te prutsen, onder het smeer.
Lang leve het zoute zeewater, een duik en alles was weer schoon!
Ga vanmiddag even met de fiets naar de fietsenmaker.
Wil graag de voorvork vasthebben, en dat de versnelling het doet.
Trap me nu een bult, leuk om kuiten te kweken, maar die heb ik al genoeg als hollandse.

Gisteren met 2 nederlandse klanten die de OpenWatercursus deden hun laatste duiken hier gedaan tot het verkrijgen van hun certificaat.
Ze waren helemaal blij toen ze het gehaald hadden.
Kan datnog zo van mezelf herinneren hoe dat voelde.
Nadat ze hun certificaat gehaald hadden, nog een laatste "echte" duik gemaakt met ze op de Islands.
Ze hebben onwijs genoten ervan, dat is zo mooi om te zien.
Kwam zelf ook met een enorme grijns uit het water geloof ik.
Heerlijk, het was al bijna 18 uur, laatste avond zonnetje, niemand die aan het duiken was meer.
Wat wil je nog meer dan?

Ervaar nogsteeds alles als een groot avontuur.
Heb het enorm naar mijn zin, ondanks dat ik af en toe van gekkigheid niet weet wat ik aanmoet met het moe zijn, dat ik niet weet waar ik tijd vandaan halen moet om ook nog te studeren en opdrachten te maken, of om zelfs maar te eten en slapen!
Probeer wel zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen, maar dat loopt nog wel eens mis (goh, hoe bekend :D)
Het voelt gewoon goed hier te zijn, het was een goed besluit om te nemen in december, ondanks dat het toen wel een heel snel besluit was.
En dat dit besluit wel een aantal consequenties heeft gehad.
Maar kben nu nog maar net 3 weken hier, dus wie weet kom ik er nog wel van terug.
Maar zoals het nu gaat... TOP!

Op de duikschool begin ik ook steeds meer mijn draai te vinden.
Weet nu inmiddels een beetje wie wie is, hoe ze reageren en kan steeds meer mezelf zijn en lekker ouwehoeren en geinen.
Daar moet je toch altijd een beetje in aftasten, maar dan uiteindelijk weet ik ook wel hoever ik kan gaan.
En denk dat als ik straks me meer en meer op mijn gemak ga voelen, het nog makkelijker gaan zal.
Het team is leuk, verschillende mensen allemaal, maar het draait wel lekker.
Tuurlijk zie ikwel wat dingen waarvan ik denk waarom doen jullie het zo, maar hou me er nog wel even over in.
Kan moeilijk mijn mond nu al opentrekken vind ik, wil eerst meer zien en dan ook met een goed argument komen natuurlijk over hoe het naar mijn mening efficienter kan.
Misschien kom ik over een week of wat wel tot de ontdekking dat hoe het nu is, wel de meest goeie weg is.
Ben nog iets te onervaren vind ik.

Krijg ook regelmatig een update van mijn ouders en mijn broer en zijn vriendin over hoe het met mijn katten gaat.
Het is nog een hele toestand met Frodo, daar heeft iedereen geloof ik een dagtaak aan.
Ach, hoeven ze zich ook niet te vervelen toch?
Maar het is fijn dat het lekker gaat, en dat Frodo het ondanks alle toestanden, operatie en de vele bezoekjes aan de dierenarts allemaal doet als een toppertje.
't zijn gewoon twee enorme monsters, en mis ze af en toe best wel.
Maar weet dat die twee het lekker hebben, dus dat ik me ook nergens druk om hoef te maken.


Voor nu..
Tot bubbels 8)