1 maand hier

En ja, ik leef nog!
Heb alleen totaal even geen idee meer of ik van achteren of van voren leef.
Zoals ik al verschillende malen gehoord/gelezen heb, is wanneer heb ik rust?
Nou, niet echt dus.
Ben dus ook met als gevolg aardig moe en op nu.
Naar mijn lichaam luisteren is er niet bij, en moet mezelf ook dwingen te eten en te drinken af en toe.
Het is zo verleidelijk om als ik geen honger heb, niets te eten, maar dan ga ik mezelf compleet afbreken vrees ik.
Wel met als gevolg dat ik af en toe 's avonds maar chocola koop, om sowiso mijn suikerspiegel omhoog te krijgen.
En eten, ja ik doe mijn best, echtwaar.

Maak nogsteeds lange dagen, gelukkig niet meer meteen tot 9 uur (vaak is het tussen half 8 en half 9 klaar nu)
Ik begin braaf om 8 uur 's morgens, stap rond kwart voor 8 op mijn fietsje.
Die gelukkig gemaakt is, hij doet t, en laat ik het daar maar bij houden.
Hoef er geen uren op te fietsen, het is fijn dat ik 'm gebruiken kan, dus prima verder.

Het duiken bestaat op het moment voornamelijk uit het begeleiden bij de OpenWaterCourses.
Leuk, om voor mezelf ook weer terug te gaan in wat ik toen geleerd heb, en hoe ik toen ik het allemaal leerde ook zelf was.
Zo herkenbaar allemaal.
Maar het leuke op het moment is, dat ik het voornamelijk met Nederlandse klanten doe.
Moet alleen wel wat actiever zijn kreeg ik vandaag te horen.
Ik schijn teveel relaxed om me heen te kijken.
Had het van mezelf niet zo door, had namelijk wel de studenten in de gaten.
Maar moet het op een andere manier doen.
Prima, zolang iemand me vertelt wat er van me verwacht wordt, vind ik het prima.
Zo kan ik ook alleen maar leren natuurlijk.

We zijn afgelopen week ook begonnen met de RescueCourse.
Nah, dat heb ik geweten.
Chris en Tom gingen het ons leren, dus het beademen in het water, het verslepen van iemand die geen ademhaling heeft uit het water tot op de kant en dan verder beademen.
Weet dat ik aan het einde van de middag op standje ik ga nu over mijn nek was.
Was totaal kapot zal ik zeggen.
We moesten echt doorgaan tot het gaatje, en dan nog weet ik ook dat we niet met Andy hebben gedaan, dan zou het nog een stukje harder en zwaarder zijn gegaan (het fijne is wel.. dat gaan we nog een keer met Andy doen dus)

Verder ook de paniekduiker gedaan.
Tot 3 keer toe bijna verzopen!
Ik dus, niet degene die de paniekduiker speelde.
Op de een of andere manier ben ik niet snel genoeg weg van het slachtoffer, ze duiken op je en je hebt een probleem.
Weg was mijn masker, ademautomaat uit mn mond en blub!
Moet dat dus nog even onder de knie zien te krijgen.

Ook al tot 2 keer toe een noodsituatie gedaan op de duikschool.
Eerste keer kwam Hatem binnen, tweede keer Tom.
(voor ons onverwacht)
En tot twee keer toe hebben we het totaal verklooit.
Ik blokte de eerste keer gewoon in het beademen, weet totaal niet meer wat ik deed.
Dus een uitbrander gekregen, dat ik als verpleegkundige zo de boel kan verstieren.
Nou sorry, maar ook ik wil wel eens totaal out gaan en even een vlaag van verstandsverbijstering hebben.
Loop al zo op mijn tenen, en toen gebeurde dit.
Daarbij moet ik het ook nog eens bijna allemaal in het duits doen, dus dubbel zo opletten.
Zat er dan ook 's avonds even geheel en al doorheen (hebben mijn ouders geweten, heb even heerlijk al snotterend naar NL gebeld)

Het heeft de afgelopen week al een paar keer geregend!
Wat heet regen, drie druppen en het is weer klaar.
Niet zoals jullie in NL hebben.
Gisteravond begon het heel hard te waaien, en behoorlijke golfslag hier.
Flinke schuimkoppen, dus vandaag waren een aantal duikplaatsen hier niet echt goed om te duiken.
Aan het einde van de dag nam dit uiteindelijk weer af.
Nu is het weer redelijk rustig en warm.

Heb mijn eerste avondje laat naar bed gaan inmiddels ook in 1 maand.
Vorige week een BBQ gehad bij Andy thuis.
Erg gezellig, alle staff was er, Olav en een aantal klanten.
Enorm genoten, en ik wist dat ik veel te laat naar bed ging, dat ik alcohol gehad heb, die ik aardig voelde aan het einde van de avond.
En ook dat ik wist dat ik dit de volgende dag zou bezuren.
Maar het was goed, ontspannen en had het even nodig ook.
Niet te vaak doen natuurlijk, want dat ga ik niet redden.

Op dit moment is het half 9 plaatselijke tijd.
Heb even gegeten bij King Chicken met Chris en Andreas en we zitten nu alle 3 hier in het internetcafe.
Maar denk dat ik de eerste van ons 3 ben die aftaait en mijn bed op ga zoeken.
Eerst even lezen, en dan lekker slapen.
Gelukkig is slapen hier geen probleem meer.
Ik mik mezelf in bed, en voor mijn hoofd het kussen raakt ben ik al weg geloof ik.
Heerlijk!

Genoeg gezeurd weer.
Beloof dat ik de volgende keer weer een lekker optimistisch verhaal schrijf.
En niet denken dat ik het hier niet fijn heb, want ik geniet nog elke dag enorm!

Tot bubbels 8)