Time Flies...

... when you are having fun!

Absoluut!!
Voor ik het weet is er weer een week voorbij, en gaat het meer en meer richting het feit dat ik straks weer eens terug naar huis moet.
En daar wil ik nog maar eventjes NIET aan denken.

Heb weer lekkere dagen gehad de afgelopen tijd.
Alhoewel, nu ik dit typ, lig ik laveloos op mijn bed mijn tijd te verdoen, omdat ik het zo nodig vond om afgelopen nacht mijn maag en darmen te legen.
Met alle buikpijn die daar bij hoort, dus ben een beetje gaar nu.

En ook weer lekker in de planning, zou namelijk vandaag naar de BlueHole en Canyon gaan te duiken met Daan.
Er is altijd wel wat met ons als we gaan duiken, vorig jaar dat ik in het ziekenhuis lag, afgelopen juni dat ik alleen maar druk was met gidsen, en nu heb ik een week, en was al de eerste dag verpest doordat ik een oorprobleem had.
Had een zogenaamde reverse block.
Er zat lucht achter mijn trommelvlies, die weer tegen het trommelvlies gedrukt werd door vocht die er ook achter zit.
Met andere woorden aardig pijnlijk geweest.
Eigenwijsje die ik ben gewoon doorduiken, tot ik toch wel erg doof was en het erg pijn deed.
Ik naar de Decochamber, naar een van de duikartsen, weer eens op m'n donder gekregen en 3 dagen niet mogen duiken.
Hij zei nog, divemasters en instructeurs weten dondersgoed dat ze niet door moeten gaan bij dat soort dingen, ook bij verkoudheden etc. maar ze doen het gewoon, het is hun werk en hun geld.
Eigenwijze mensen noemde hij ons.
Ha! En ik ben verpleegkundige én divemaster... Kan je nagaan hoe dubbelop eigenwijs ik ben!

Maargoed Daan is dus hier, afgelopen dinsdag twee relaxte duiken gemaakt.
De eerste in de Canyon (mijn favoriet) en de tweede op een plek waar ik hier in Dahab nooit gedoken heb.
Het is voor het duikcentrum (Overigens, duik deze week bij DesertDivers, waar in december alle ellende is ontstaan van besluiten DiveMaster te gaa worden)
En het was super!
6 zeepaardjes gezien, veel murenes, veel vis en veel zeegras.
Maar enorm relaxed!
En aangezien ik alleen met Daan mag duiken, ondanks dat ik daar als gast duik nu, ben niet aan het werk daar, is het heerlijk ontspannen duiken.
Luchtverbruik die van mij niet bijzonder hoog is, en Daan die neemt geloof ik af en toe maar een hap lucht, dus een heerlijke duik van 71 minuten gemaakt.
(weer eens wat anders dan een week terug 75 minuten stilzitten op mijn knieen bij een openwatercursus op 2m diepte, en maar vernikkelen van de kou)
Kreeg vanmiddag alleen een smsje van Daan, die dus een blije dag heeft, omdat ten eerste zijn buddy ziek is, (mja) en dat toen zijn wetsuit van het rek afgehaald is bij de BlueHole.
Mooi balen, is ineens je wetsuit weg terwijl je nog duiken moet.
Maar terwijl hij me belde vanmiddag, werd het alweer terug bezorgd.
Er was een ander duikcentrum die 'm per ongeluk had meegenomen.
Lekker dan, kon er ook nog wel even bij!
Maar tis wel duidelijk, wij samen duiken is toch geen combinatie ;)

Afgelopen week bij DiveIn het trouwens weer eens enorm naar mijn zin gehad.
We hadden bijna een compleet Nederlandse duikschool.
Met alle geouwehoer en toestanden van dien.
Het heeft mij weer eens goed gedaan, lekker in je eigen taal met klanten ouwehoeren en gek doen.
Want dat was toch wel de sfeer, de een na de ander werd wel een beetje in de zeik enmen, maar op een leuke gezellige manier.
En onze duitse collega's op de duikschool hebben weer veel nieuwe nederlandse woorden erbij geleerd.
Elke dag aan het eind was het weer een verrassing wat ik nu weer voor woorden te horen zou krijgen.
En waar je soms verdraait goed bij na moet denken ook van wat zeggen ze nu eigenlijk?
Dat kromme accent er dan doorheen maakt het soms te grappig, dat een naar woord meteen niet meer naar klinkt.

's Avonds vermaak ik me nog altijd goed met Sarah en Judith, de twee Oostenrijkse biologen die bij DiveIn hun studie doen.
Meestal eten we wel samen ergens, of anders spreken we later wat af om nog ergens een biertje te gaan drinken.
Het zijn enorm leuke meiden, en af en toe net zo gek wel als ik ben.
Weer enorm naar mijn zin dus met ze.
En ik heb ook nog voor Judith wat vertaald voor haar studie in het nederlands, een vragenlijst, zodat ze die aan Nederlandse gasten geven kan.
Ik zal eerdaags nog even aan Sarah vragen naar de foto's van haar verjaardag, zijn geloof ik wel een paar leuke foto's ook bij waar ik met hun opsta.

Afgelopen dinsdag was trouwens wel even een schrikmomentje voor Judith en mij.
We hadden samen wat gegeten met Daan, en zaten nog lekker na te genieten van een biertje en een breezergeval, toen Hamza er aan kwam.
Hamza komt van de Malediven, en is freediver, en is het vriendje van Judith d'r zusje.
Freedivers zijn die mensen die gruwlijk diep gaan op maar een hap lucht, zonder perslucht of wat ook.
Zo ook Hamza, die laats net over de 60m diepte gegaan was.
Judith en ik hadden hem afgelopen vrijdag nog gevraagd of hij een beetje voorzichtig wilde doen, omdat hij zo enthousiast is, en maar door en doorgaat, en zijn lichaam niet veel rust geeft.
Hij verzekerde ons dat hij dat wel zou doen...
Hij trained nu sinds 2 weken met Thomas, de Noorse freedivekampioen, die een pittig record heeft staan van aardig wat meters nog over de 80 heen (durf niet meer met zekerheid te zeggen of hij ook al tot de 100 was gekomen, zal hem nog eens navragen)
Ik heb Thomas 2 weken geleden leren kennen, spontane aardige gozer, die ook helemaal into the freediving is, en net als Hamza er geweldig over praten kan.
Afgelopen dinsdag is er alleen een ongeluk gebeurd tijdens hun training in de BlueHole.
Thomas trained al dagen 1 duik per dag naar de 80m, terwijl Hamza wat ondieper doet, en meerdere malen per dag, en ook de safetyduiker is voor Thomas is als hij diep gaat.
Hamza gaat dan op 15/20m diepte wachten tot Thomas weer terugkomt, omdat de kans dat freedivers een shallow water blackout (tussen 10 en 0 m diepte flauwvallen) ivm het lichaam dat geen zuurstof meer krijgt.
Dus Hamza zou hem dan eventueel als Thomas binnen dat bereik flauwvalt, Thomas naar de oppervlakte kunnen slepen.
Dit was echter niet het geval afgelopen dinsdag, maar 2 minuten nadat Thomas bovenkwam werd hij gevoelloos bij zijn mond, en even later in zijn armen en benen.
Paniek dus, ze hebben Thomas met een zuurstoftank die er aanwezig was terug op 6m gebracht als soort van recompressie.
Echter, ze heben hem aan een competitielijn vastgebonden, waardoor een hele competitie om te proberen wereldrecords freediven te verbreken in de soep gelopen is
(dus verschillende freedivers over de huppel daar, die uit hun concentratie waren en niets konden beginnen)
Ik heb zoiets, wees blij dat Thomas uiteindelijk het water uitgekomen is, en dat het nog redelijk afgelopen is.
Thomas is wel naar de Decochamber gebracht en heeft een tijdje in de chamber door moeten brengen nog.
Heb hem 's avonds nog even gesproken, en het ging redelijk met hem.
Maar het doet je toch even weer beseffen dat het af en toe verkeerd aflopen kan.
Het vervelende is ook, de competitie voor freedivers is in oktober, dus de kans, dat doordat dit gebeurd is, hij niet mee mag doen dit jaar.

Hamza had me ook eens vertelt over een freediver die zonder vinnen, dus eigenlijk alleen met zijn masker op, zwembroek aan en badmuts op door de Arch gezwommen is.
De Arch is een bekende doorgang in de BlueHole, die op 54m diepte ligt, en waar onder je door kan zwemmen naar de buitenkant van de BlueHole.
De BlueHole zelf heeft een diepte van 120m, dus als je onder de Arch doorzwemt is dat dan wat je weet dat er onder je zit, veel en veel diepte.
Hier zijn ook al verschillende duikers overleden, die onderweg naar de Arch waren, er iets mis is gegaan, al dan niet out of air gekomen, stikstofnarcose gehad hebben, verzopen zijn dus.
Veelal zijn dit toch wel de professionals, die denken dat dat wel even te doen is.
Het is ook wel te doen, met speciale uitrustingen, speciale tanks met gasmixen, en een gedegen opleiding. De zogenaamde Tec-divers dus.
Dit zijn de mensen die uren in het water verblijven ivm verplichte decompressiestops die ze maken moet, en deze mensen plannen hun duiken helemaal vooraf.
Er zijn ook duikers die er met hun normale luchttank doorheen zijn gegaan, en ja, het gaat ook wel vaak goed, maar ook veelal niet.
Gisteren zat ik op YouTube het filmpje te bekijken van de Freediver die dus zonder zijn vinnen door de Arch gegaan was, RESPECT!
Geweldig om te zien, en dat soort dingen vind ik absoluut geweldig dat mensen die uitdagingen aangaan
(dus degene die wil,
http://www.youtube.com/watch?v=hrXQbucZUDA
Maar toen klikte ik nog wat verder, en kwam ik op een filmpje terecht waar ik achteraf behoorlijk naar van werd.

Niet dat ik nu zo'n ramptoerist ben, absoluut niet juist, maar heb wel het filmpje bekeken van een fataal ongeluk die ook in de BlueHole heeft plaatsgevonden.
Een duiker die een camera meegenomen heeft, en zo per ongeluk zijn eigen dood gefilmd heeft.
Het filmpje is bij de berging omhoog gekomen, en wordt dan geanalyseerd door specialisten.
Ik heb het filmpje bewust wel afgekeken, om toch eens te zien wat en hoe, maar het doet mij gewoon weer meer en meer beseffen dat je je gewoon goed aan de limieten houden moet.
En tja, ik durf wel te bekennen, ik ben ook al een paar keer aardig over de sportlimieten heen gegaan, en heb ook grenzen opgezocht die niet verstandig zijn.
Ookal was ik me er op dat moment dat ik het gedaan heb erg bewust van, en ook diegene met wie ik het gedaan heb, en ik was me vooraf heel bewust van de symptomen die ik kon krijgen en die ik niet moest negeren.
Maar nu achteraf denk ik weer, wat schiet ik ermee op?
Oke, een nieuwe grens verlegt, en het is ook absoluut wel een kick, maar het blijft een risico.
En ook weet ik wel, dat het niets zeggen wil, want ik kan mezelf ook nogsteeds wel op 20m diepte verzuipen, of mezelf in de moeilijkheden brengen als ik een gast of andere duiker zou redden zonder goed over de consequenties na te denken.
Maargoed, duiken is opzich ook nog altijd een redelijk safe sport, omdat als je in de lijst met gevaarlijke sporten kijkt, het nog komt na bowlen...
Het is een kwestie van respecteren en weten waar je mee bezig bent en blijven nadenken.

En aangezien ik het duiken nog zo geweldig vind, durf ik ook rustig wel te bekennen dat dit avontuur absoluut uitgebreid gaat worden volgend jaar.
Het wat/hoe/wanneer enzo moet ik overna denken.
Financieel natuurlijk, een huis die ik heb die ik niet op wil geven, een baan die ik ook nogsteeds heel leuk vind in NL.
Maar dit is toch ook wel mijn wereldje en mijn ding.
De planning als ik terug ben in NL is dan ook eerst mijn Assistant Instructor te gaan behalen en dan door voor de IDC, instructeur worden.
En de rest aan beslissingen maken komt allemaal in NL.
Maak het mezelf er weer eens niet gemakkelijker op!
Ach, denk dat iedereen dat wel gewend is van me.
(dus kom maar op allemaal met de goedbedoelde adviezen!)

Voor nu was dit weer genoeg, kan verder gaan met aftellen voor het grote moment op 25 september... ZIN IN!

Tot bubbels 8)