Nieuwe plannen...

Mijn halve weekje duiken met Daan zit er weer op.
Heb weer lekker enorm relaxed gedoken.
Vooral onze laatste duik van 82 minuten was super!
Maar weet wel, dat ik dat soort lange duiken hier de aankomende tijd niet meer maken ga.
Niet omdat ik niet wil, maar omdat dat er niet inzit met klanten, maar ook omdat het er niet inzit ivm... KOU!
Hahaha, ja echt, we hebben het koud hier.
En dat is dikke onzin, als je weet dat het nog gewoon warm is, maar als je de afgelopen weken gewend bent, en het water is ineens al 2 graden gedaald (26 graden nog maar) en 's avonds is het ook al vaker wat koeler.
Maar wij zijn zo anders gewend, en als wij nu al 's avonds met longsleeve-shirts aan lopen, hoe gaat dat straks voor mij worden in NL?
Want ik heb een longsleeve aan, omdat het wat koeler is (zo ongeveer 23 graden.... dusss...)
Ik denk dat ik komende winter maar de hele winter in een dik skipak lopen ga in NL.
Vrees dat ik het never de nooit niet weer warm ga krijgen ;)

Ze zijn hier trouwens anderhalve week geleden geloof ik al, met de Rammadan begonnen.
Heb er verder geen last van.
Je kan alleen erg duidelijk zijn dat de mensen overdag op een kleine versnelling staan, het gaat niet zo hard.
Wat logisch is ook, ze mogen niet drinken ook gedurdende dag, en als je je druk maakt overdag ga je zweten, verlies je teveel en wordt je slap.
Rond 10 voor 6 mogen ze beginnen met hun ontbijt.
En dat is toch wel een heel leuk moment om te zien.
Overal zie je dan de mensen in groepjes samen ontbijten, roken en hun kopjes thee drinken.
Het valt me nu overdag ook op dat ze veel meer samen zijn met elkaar, er is absoluut meer saamhorigheid.
Het is wel zo, dat als wij 's avonds wta willen eten, wij er vaak met onze planning al rekening mee houden, dat we rond half 7 pas naar de restaurants gaan, zodat hun allemaal ook eerst even hun eigen moment kunnen hebben om te eten, en dat wij daarna wel aan de beurt komen.

Vorige week zaterdag hebben we een Beach-cleanup gedaan met DessertDivers.
Het minder prettige was, dat het op zaterdagmorgen was.
Nou is opzich het geen probleem om normaal gesproken op te staan, maar op vrijdagavond gaan wij altijd opstap, en meestal wordt het niet heel erg vroeg dan.
Dus zaterdagmorgen zaten Judith, Sarah en ik nog redelijk beneveld en brak bij de duikschool om 8 uur.
Er hadden ongeveer 30 mensen ingeschreven, maar uiteindelijk zijn er maar 20 op komen dagen, en konden we om 9 uur eindelijk vertrekken naar de Canyon.
We hebben een cleanup gedaan van de Canyon naar de BlueHole.
Dus de ene groep startte bij de Canyon, en de andere bij de BlueHole en dan naar elkaar toe werken.
En dan maar alle rommel die er op het strand naast de weg ligt meenemen.
En als je nagaat hoe ongelooflijk veel rommel we hebben opgehaald.
Flessen (plastic en glazen), plasticzakken, plastic bestek, bakjes, dopjes, schoenen, kleden, kleding, rietjes, batterijen, verflblik, halve surfboard, en weet ik wat allemaal nog meer.
Het was zo enorm gigantisch veel wat we opgehaald hebben.
We hebben ongeveer 700 kilo aan afval opgehaald, en om eerlijk te zijn, we waren out of vuilniszakken, want er lag bij de restaurants bij de BlueHole nog zoveel meer rommel.
Het is eigenlijk best triest hoeveel rommel er ligt, en het is makkelijk om te zeggen dat ligt aan de Bedouinen, die gooien alles zo weg, maar ook de touristen zijn er schuld aan, die mikken alles zo ook op het strand.
En waarom eigenlijk, want iedereen is toch wel opgegroeid met het feit dat je alles netjes in een vuilnisbak gooit, waarom dan ineens de normen vervagen en het in een ander land maar op de grond te gooien?

Maargoed, we hebben een enorm leuke dag verder gehad.
In eerste instantie nog in de roes van het stappen, en toen in de roes van een kater.
En dan elke keer voorover bukken om wat op te rapen, das best naar voor je hoofd!
Ik was zo slim geweest om mijn hemdje uit te trekken, dus liep alleen in mn short met bikini-bovenstukje rond.
Had nog wel mijn schouders netjes ingesmeerd, maar was zeg maar vergeten dat mijn rug ook uit een onderkant bestaat.
Auw dus aan het einde van de dag, verbrand!
Voor het eerst in 4,5 maanden dat ik hier dus flink verbrand ben, heb wel een paar keer een beetje rooie rug gehad, maar dat was na een paar uur al weer weggetrokken.
Heb hier toch helaas wel iets meer last van gehad, en op het moment dat ik het nu schrijf is het aan het jeuken, dus mijn velletje is ernstig aan het loslaten..
Nieuwe Jacqueline met nieuw velletje krijg je dan...

Mijn ego is trouwens ook weer aardig op het standje van de ouwe ik.
Was even mijn zelfvertrouwen aardig kwijt in bepaalde dingen, mede door hoe mijn opleiding aan het einde verlopen was, en hoe bepaalde dingen de laatste tijd gegaan zijn.
Maar heb daar weer een aardige boost in gekregen de goede kant op.
Sowiso al door het vertrouwen dat Olav en Natalie in me hebben voor wat betreft de dingen die ik doe.
Ook de staff en een aantal andere mensen met wie ik omga, die ook elke keer zeiden dat het niet nodig was, en die zeiden dat de dingen die ik doe, echt goed waren.
Maarjah, soms dan blijven er toch dingen in je koppie spoken en is het moeilijk als je toch af en toe weer een tegenslag krijgt weer happy te blijven en door te gaan.
Door een gesprek die Natalie gehad heeft en me teruggekoppeld heeft had ik al een redelijk opgelucht gevoel en kreeg ik al wat meer vertrouwen.
En afgelopen week werd ik gebeld door de DiveIn, of ik eerst 's morgens een gewone duik wilde gidsen, en dan 's middags een introductieduik wilde doen.
Ik heb dat gedaan, en door die twee duiken ben ik weer helemaal in mijn element.

De eerste duik was op de Islands, en was naar mijn mening een best pittige duik.
Overal stroming, en ik dook met een pas gebreveteerde openwaterduiker, en haar man die wel al meer ervaren was.
Opzich hebben we een redelijke duik gehad, maar overal waar ik kwam, was er stroming, en ik had zoiets van ohjee, als de klanten maar genieten.
Ik maar zoeken en zoeken naar de beste plek en route.
Aan het einde van de duik was ik best bekaf, en had al bijna verontschuldigingen gemaakt over hoe de duik was gegaan, vanwege de vele stroming waar ik niet omheen kon, en wat toch een hoop lucht gekost heeft bij beide.
Maar ze hadden beide een glimlach van oor tot oor, en hadden echt zoiets van wouw, wat een gave duik, zo mooi.
Oke... Dan heb ik het anders opgevat dus, en dat was een hele opluchting voor me om te horen.
Het leuke was daarna, dat ze echt zoiets hadden van kan je vandeweek nog vaker met ons duiken, we vinden het gezellig met je, je bent serieus als het moet, maar verder gezellig en vrolijk.
Nou, daar gaat bij mij ook wel een glimlach van op mijn kop komen hoor, dat soort dingetjes zijn af en toe zo fijn om te horen.
Heb gelukkig gisteren nog een hele relaxte duik met ze kunnen maken, ze zijn helemaal tevreden.

Verder had ik ook nog de introduik.
Ik had die jongen helemaal voorbereid, wij samen het water in, en toen vond hij het toch wel even eng om zijn hoofd in het water te steken.
Een hele normale reactie, je moet toch ineens gaan vertrouwen op een apparaat in je mond, die je lucht geeft onder water.
Kwestie van vertrouwen erin hebben, maar dat kan ik wel zeggen dat het lukt, maar iemand moet zelf tot dat punt komen.
Uiteindelijk heeft hij zijn moment van ongemak overwonnen, stak zijn hoofd in het water, en heb rustig met hem opgebouwd door steeds een klein stukje dieper te gaan, eerst zitten, dan liggen en uiteindelijk een stukje zwemmen.
Ook hij kwam aan het einde van de duik met een grijns bovenwater, en was helemaal blij.
Hoorde hem later tegen Hans zeggen, dat hij vond dat ik het geweldig gedaan had, en dat hij helemala blij was hoe ik het gedaan had.
Hoppa, daar ging mijn zelfvertrouwen voor de tweede keer de lucht in!
En toen ik het hem gisteren ook nog een keer tegen Andy hoorde zeggen, waar ik bij was, hahaha, ik heb geloof ik aardig stom staan grijnzen.

Stom misschien dat ik het zo opschrijf.
En ik denk ook wel dat er het een en ander aan mensen mij totaal niet zo zonder zelfvertrouwen zullen kennen.
Maar heb hier zo'n andere kant van mezelf ook ontdekt.
Normaal gesproken heb ik mijn mond wel open staan als het me niet aanstaat, al dan niet wat te snel soms.
Maar hier lukt mij dat op de een of andere manier niet.
En als er dan iets mis gaat, kan ik het me hier zo enorm aantrekken, en het zo op mezelf in laten werken.
Denk ook absoluut wel dat er hier een stuk taalbarriere bij zit ook, wat een snelle reactie niet altijd van mijn kant mogelijk maakt.

Voor de rest ben ik afgelopen week met Judith en Sarah opzoek geweest naar een huis voor ons 3-en.
We zijn zoveel samen, en we zijn zo close geworden en hebben het enorm naar onze zin met z'n 3-en (soms gewoon teveel, dat het voor andere mensen wel eens knap vervelend kan zijn denk ik)
We hebben verschillende huizen gezien, hele mooie, en ook waarvan je denkt oh mijn god, zou hier iemand willen leven?
Een heel afgeragd huis, een bij een moskee (NO WAY!) en ook een supermooie, maar helaas, die had maar 2 slaapkamers.
Dus we gaan nog even verder opzoek vandaag en morgen en dan gaan we een besluit nemen.
Morgen ga ik eerst wel uit het NewLife trekken waar ik dan precies 5 maanden gewoond heb.
Best gek idee, was vanmorgen wat spullen aan het inpakken en de kamer ziet er dan meteen heel anders uit.
Maar eerst 2 dagen bij Sarah en Judith in het huis wonen waar ze nu zitten, en waar ze over een ruime week uitmoeten.
Maar aangezien mam en tante Käthy komen deze week, en een 3persoonskamer geboekt hebben verblijf ik eerst nog een week met hun, en dan zie ik weer verder.

Genoeg plannen weer hier, en nogsteeds niet klaar met genieten.
Oh wat gaat dat straks moeilijk worden als ik weer terug ga naar NL.
Zie daar nog niet echt naar uit op het moment.
Soms wel, maar soms ook niet..

Ik ga me hier eens nuttig maken in Dahab, waarmee geen idee nog, maar kan vast wel iets verzinnen.....

Tot bubbels 8)