Vanuit druk Dahab...

Even een korte stilte, en dat is met reden geweest.
DRUK!
Met van alles en nogwat om eerlijk te zijn.
We zitten momenteel in het hoogseizoen hier, dus veel bezig, en weinig tijd om even rustig te gaan zitten om al mijn nieuwe avonturen neer te krabbelen.
Denk dan ook dat de komende weken af en toe een berichtje verschijnt, maar veel zal het waarschijnlijk niet worden.
Maar heb nu wel weer het een en ander te vertellen....

Natuurlijk dat mijn moeder en mijn tante hier zijn geweest.
Beide vrezen ernstig allerlei verhalen van mijn kant.
Maar neehoor, doe ik niet, wil namelijk ook bepaalde dingen voor mezelf houden, het was namelijk ook mijn weekje vakantie namelijk.
Heb erg genoten dat ze er waren, het begin was even flink snikken, na 5 maanden zag ik eindelijk weer eens iemand die me echt na staat.
Een week lang met de beide dames in het Oricanahotel verbleven, waar we een 3 persoonskamer hadden.
Dikke pret, die twee waren af en toe net een stel pubermeisjes, ze lagen zo te giebelen om de meest suffe dingen.
Verder lekker ontspannen week gehad met de dames.
Lekker gegeten, rondgezwalkt door Dahab en vooral gerelaxed!
Met tante Käthy zelfs nog een introductie-duik gedaan in de Lighthouse, en ben nog 2 dagen de woestijn in geweest.

Eerst zijn we op zaterdagmorgen naar het St. Katharina klooster geweest.
Dit was achteraf best wel een domper, we waren er om 10 uur, en het was er afgeladen met toeristen (ahum, zijn we zelf ook, maar toch)
Grote groepen die met gidsen rondgeleid werden, maakte het toch wel erg vol en minder leuk dan we dachten.
Maargoed, we hebben het een en ander bekeken en zijn weer in het busje gestapt om de woestijn in te gaan.
We hebben het inde woestijn enorm naar onze zin gehad.
Achterin een jeep zonder bankjes zaten we tussen de dozen met water en eten, op wat dekens en dunne matrasjes.
En de grootst mogelijke lol gehad met z'n 3en.
Onze gids was Hamid, en die had ook continu wel zijn mond openstaan, en was wel in voor een geintje en om wat te ouwehoeren en ons voor de gek te houden.
De zandduinen bekeken en beklommen, de White Canyon gedaan, en gelunched in de woestijn en de tweede dag in de oase.
Weer helemaal heerlijk relaxed ervan teruggekomen, kan daar zo van genieten.
Het had voor mij nog niet hoeven eindigen, maarja, 2 dagen boeken is 2 dagen en weer terug.

Hamid had nog een leuk geintje uitgehaald toen we de White Canyon doorliepen.
We gingen van boven naar beneden, en op een gegeven moment gaf Hamid mij een seintje van ik ga een grapje uithalen.
Kwam een soort van afgrond, en hij zegt heel droog, hier gaan we naar beneden.
Het was echt niet fatsoenlijk te doen, en ik zag mijn moeder en mn tante al naar beneden kijken zo van ohjee, hoe gaan we dat eens oplossen.
Mam zei nog heel gewaagd, jij gaat eerst en wij zullen wel volgen.
Ik moest zo enorm lachen toen, we moeste op dat punt namelijk een andere kant op, en een stukje omhoog klimmen.
En dat hebben beide dames dan ook braaf gedaan 2 dagen lang, geklommen, gezwoegd en gezweet.
Maar het was fantastisch, ookal viel het niet altijd mee.

Mam heeft hier in Dahab nog even een hele mooie armband laten maken, helemaal naar eigen ontwerp, en iedereen die de armband later gezien heeft vond het geweldig mooi.
En natuurlijk kon daar wel een soort van ketting bij als kadootje van de juwelier, waarbij mam nog maar een keer een bestelling deed voor nieuwe oorbelletjes.
Welja, ga maar door!
Maar er waren ook zoveel leuke dingetjes daar, en als je zelf een ontwerpje kan maken dan kan je natuurlijk aardig los gaan.
En de heren hebben mam en tante Käthy erg veel verteld en laten zien, ook over het checken van stenen etc.

Kortom, de dames hebben het naar hun zin gehad, ik heb genoten om alles te laten zien, om mijn leven hier te kunnen laten zien aan mijn moeder was voor mij best belangrijk.
Ik kan wel veel verhalen vertellen, de ene keer meer positief dan de andere keer, maar dan nog komt het niet helemaal over altijd.
En nu heeft mam het met eigen ogen kunnen zien en ervaren.
En natuurlijk ervaren dat overal waar ze kwam, het al bekend was dat ze de moeder van Jacqy was.
Tja, ik had al her en der verteld dat ze komen zou, dus de mensen waren allemaal ook erg nieuwsgieirg
(sorry mam, kon die rode wangen bij jou niet vermijden toen ze allemaal even kwamen checken)

Na een week zijn ze helaas weer weggegaan.
Zo'n week gaat erg snel dan, en eigenlijk wilde ik nog zoveel meer laten zien en vertellen, maar dan zou het niet meer te doen zijn.
Een goede reden dus om volgend jaar weer terug te komen natuurlijk als ik hier ben!

Na mijn weekje vakantie ben ik eindelijk in het nieuwe huis getrokken.
Ik heb een klein appartementje voor mijzelf, Judith en Sarah zitten in het appartementje schuin tegenover me.
Zo kunnen we toch nog zoveel mogelijk samen doorbrengen als we niet aan het werk of duiken zijn.
En het bevalt me tot nu toe nog erg goed, heb het naar mijn zin, en altijd is wel een van ons 3en daar of zijn we samen.
En het is ook gezellig, mijn directe buurman daar is Hamza, ookal is die 9 van de 10 keer niet op de wereld na zijn diepe duiken (freediving) maar het blijft gezellig zo met z'n allen.

Afgelopen zondag ben ik een dag wezen duiken in Ras Abu Gallum.
Om half 7 kwamen de klanten op de DiveIn, en moesten we naar de BlueHole gaan.
Daar aangekomen werden alle tanks en uitrusting op kamelen gehezen en moesten we voor een anderhalf uur durende kamelentocht langs het water naar Abu Galum.
Deze tocht kan alleen per kameel gedaan worden omdat het pad die kant op niet begaanbaar is voor auto's.
Dus hobbel hobbel soms over stukken waarvan je denkt aaah, dat is eng.
En dan moet zo'n kameel af en toe door zijn poten zakken of voel je 'm af en toe glijden...
Brrr!
Natalie had vooraf al gezegd dat ze het nooit weer zou doen, maar zo eng vond ik het nou ook weer niet gelukkig.
Heb alleen 2 dagen erna nog spierpijn in mijn rug, en last van mijn kont van de niet al te zachte zadels.
Maar, het was gweldig, mooie duiken gedaan, veel vis gezien en lekker genoten.

Vanavond komen er 15 nieuwe gasten aan hier in Dahab, en de komende dagen druk bezig met cursussen en gidsen.
Stress hier op de duikschool, druk met de klanten van Dahab.nl.
Ben erg benieuwd hoe het zal zijn.

Hoop af en toe toch ook nog wel een gaatje te vinden om lekker te relaxen met Judith en Sarah.
Dat we onze girls-evenings nog kunnen voortzetten.
Lekker met z'n 3tjes dan onwijs suffe praat houden, even een moment voor ons 3en zeg maar.
Heb ook al met ze er over gehad dat ze waarschijnlijk als ik terug ben in NL mijn kant op komen, en dat ik ook naar hun toega in Wenen.
Voelt allemaal goed, en het is enorm gezellig.

Verder zijn de afgelopen dagen ook weer veel bekende gasten hier geweest.
Chris de instructeur uit Duitsland, Angelique en Jasper zijn er nu (heb ze in juni hier eerder ontmoet) Holger is laatst geweest, en afgelopen week is Gerd gekomen.
Die had in juni erg opgelet, en wist dat ik erg graag weer eens fatsoenlijk brood zou willen eten.
Dus kreeg ik via via van hem roggebrood en volkorenbrood!
Heerlijk is dat, de mensen kennen je, het is leuk met ze te praten en als ze dan zulke presentjes meebrengen, dan weet je ook meteen weer hoe erg ze het waarderen dat je er bent op de duikschool en dat je een fijne tijd aan ze geven kan.
Nogsteeds helemaal top dus.

En kreeg vandeweek een telefoontje van Arlette.
Dat henk, Janet en Martin in Dahab waren.
Erg leuk om de mensen te zien, waar ik in december 2005 veel mee opgetrokken ben, mijn eerste vakantie heb geboekt via hun, en waar eigenlijk alle "ellende" begonnen is.
Nee, geen ellende, maar gewoon een goed leven.
Maar het was fijn ze te zien hier in Dahab, ookal was het maar kort.
Hoop ook weer een keer met hun te duiken in Sharm of Dahab, waar dan ook...
Het duikwereldje blijft leuk, om met de mensen te blijven duiken met wie je al eens eerder gedoken hebt, je ziet elkaar toch algauw weer terug.

Voor nu dus een korte update, en wanneer de volgende komen gaat.... we zullen zien wanneer ik tijd heb...

Tot bubbels 8)

ps; foto's plaats ik later als ik er tijd voor heb en uitgezocht heb welke ik erop wil